Έργα της «Μέριμνας». Θεοφυλάκτου Άννα. (συνέντευξη)
Μετά την απελευθέρωση και μετά από τον ανταρτοπόλεμο, τον Εμφύλιο
που λέμε, γεννήθηκε το πρόβλημα των παιδιών των συνόρων. Οι μεν τα
έπαιρναν από δω και τότε η Μέριμνα, έκανε την Παιδιούπολη Άγιος
Ευγένιος φιλοξένησε 60 παιδιά από αυτές τις επαρχίες για δύο χρόνια.
Τα έστειλε στο σχολείο. Τα είχε οικότροφα, είχε δασκάλα που τα
παρακολουθούσε στα μαθήματα και το καλοκαίρι τα έστελνε σε εξοχές.
Και όταν τελείωσαν αυτά το ’50 τα πήγανε πίσω και τα παρέδωσαν στις
οικογένειές τους.
Το ’50 σκέφθηκαν τι θα κάνουμε τώρα; Το κέντημα
βέβαια το είχαν πάντοτε. Το κέντημα και αυτά και οι κοπέλες που
εργάζονταν αυτό ήταν μόνιμο. Μάλιστα στη περίοδο της κατοχής
κάνανε και λίγο υφαντά, αλλά εκείνο δε κράτησε πολύ.
Το πρόβλημα
τώρα ήτανε η στέγη της σπουδάζουσας Νεολαίας. Δεν υπήρχανε τα
κτήρια του Πανεπιστημίου, δεν υπήρχε τίποτα. Και οι γονείς δεν άφηναν
τα παιδιά τους να πάνε όπως – όπως. Τότε κάνανε τη στέγη κοριτσιού.
Και από το ’50 μέχρι το ’72 δούλεψε η στέγη, φιλοξενήσαμε πολλά
παιδιά. Μετά άλλαξαν τα πράγματα. Έγιναν και οι στέγες του
Πανεπιστημίου αλλά το κυριότερο άλλαξε η νοοτροπία των ανθρώπων.
Οι κοπέλες δεν ήθελαν να μείνουν περιορισμένες. Ήθελαν να
νοικιάσουν, να είναι δύο – τρεις μαζί. Οι γονείς έγιναν πιο ελαστικοί,
άλλαξαν και αυτοί. Η στέγη έκλεισε γιατί έγινε ένας νόμος επί χούντας
που έπρεπε να δώσουν δε ξέρω τι περιουσία και τα λοιπά και τα λοιπά,
που δε μας συνέφερε αυτό το πράγμα και έτσι έκλεισε. Δεν ξανάνοιξαν
γιατί δεν υπήρξαν οι κατάλληλες συνθήκες και δεν είχε πλέον νόημα. Τι
να κάνουμε;…μετά ήταν το έτος γυναίκας.
Σκεφθήκαμε να βοηθήσουμε την εργαζόμενη γυναίκα. Κάναμε τον παιδικό σταθμό που φιλοξενεί παιδιά από εργαζόμενες μητέρες.
Αναγνωρίστηκε η προσφορά μας σ’ αυτό και μας έδωσαν οικόπεδο στην Καλαμαριά, στην Αρετσού. Κάναμε και ιδιόκτητη οικοδομή εκεί και έτσι έχουμε ένα κτήριο και φιλοξενούμε τώρα 150 παιδιά.
Μετά έχουμε τις γιαγιές μας. Κάναμε το γηροκομείο,
τη ‘Διαμαντίδειο στέγη’. Και έχουμε εκεί 50. Είναι πολύ ωραία,
ξενοδοχείο πρώτης κατηγορίας ΑΆ. Και φιλοξενούμε αυτές τις γιαγιές.
Βεβαίως, πληρώνονταν. Είχαμε και δωρεάν και βασικά φροντίζουμε να
έχουν την αγάπη και τη συμπαράσταση του κόσμου.
Τώρα τελευταία, κάναμε ένα ωραίο μουσείο. Στη
Βασιλίσσης Όλγας 107. Είναι το μουσείο μας που δείχνει την ιστορία
της Μέριμνας σε σχέση με την ιστορία της Τραπεζούντας. Δεν ξέρω αν
πήγατε να το δείτε, είναι ωραίο.
Αρχείο Μαρτυριών ΙΜΕ
Έργα της «Μέριμνας»
